اِلیَ الله...

إنّا لِلّهِ وَ إنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ

اِلیَ الله...

إنّا لِلّهِ وَ إنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ

اِلیَ الله...

گفتم معرفتی که در درمان جسم من به گِل مانده، چاره ساز روح من نخواهد بود.

گفت کدام طبیب چاره کرده درد تو را!؟

 

گفتم انتظار از توست که سخن از چاره های روح آدمی بر زبان داری!

آنگاه که از فربه شدن گفتی، روح مرا می گفتی یا جسم مرا!؟

در کلام تو اگر مرهمی بر درد جسم نباشد، درمان و تعالی روح، مدعایی بیش نیست!

 

گفت نسبت جسم با روح را میدانی؟

گفتم می دانم، تن حمال روح است. حمار است تن، افسارش به دست روح!

گفت این حرف امروز توست! عمری افسار روح به جسم داده ای، سواری کرده! اکنون روح، تن را افسار زده، تن چموشی می کند تا رامش نکنی، ناسازگاری می کند!

گفتم بیست سال از افسانه ما گذشته است. بیست سال!

کو آن لجام تا بر دهانه زنم تا آرامش کنم!

 

گفت بیست سال کودکی کرده ای! بازی کرده ای! آنجا که تازه دهان باز می کنی، دهانه و لجام معنا می یابد!

عادت کرده به بازی کردن، عادت کرده به سواری! پیاده نمی شود! سواری نمی دهد! شلاقش می زنی! درد می کشد! درد می کشی!

 

گفتم می کُشی مرا به حرف، بگو در من چه غوغایی بر پاست؟

گفت روح لطیف و سبک است. تن کثیف و سنگین است. تا آن جا که افسار بدست تن است، روح بدنبالش می رود. تن کثیف تر می شود و سنگین تر  و چنان می شود که از لطافت روح در آن هیچ اثری نمی ماند و تن لاجرم خواهد مرد!

 

گفتم افسار به دست روح دادم، پس چرا چنین شد!؟ بیمار چه ام!؟

گفت تن غلیظ و سنگین است. روح رقیق و سبک. تن همپای روح نمی شود در رفتن، باید که رقیق و سبک شود. راه دیگر آن که روح چنان توانا، چابک و زبر دست شود در سواری، که تن را به هرجا که بخواهد، بکشاند، کشاندی!

دیگر آنکه در زمین پیچکی می روید عشق اش می نامند. گاه بر پای آدمی زاده ای می پیچد و رهایش نمی کند. جسم را در خود به اسارت می گیرد و افسار روح رها می شود!

 

روح سبکبار، قصد پرواز می کند و تن، پای در زنجیر، مستهلک می شود! هیچ در عشق های آدمیان، مجنونِ روی زرد ندیده ای!؟ طبیب بیاوری بگوید روانش پریشان است!

 

گفتم از حکایت من دور شدی!

گفت حکایت تو را می گویم. از قوت روح چیزی در  تن جاری می شود که از غلظت تن می کاهد.  رقیق اش می کند تا چنان لطیف شود تا همپای روح گردد. گاه آرام آرام تن رقیق می شود و تعادل چنان برقرار است که از تحمل تن گذر نمی کند. گاه روح بیقرار است، شلاق می زند بر حمال خویش و بار از طاقت مسکینِ تن فرا تر میرود. در این حال، جنون آنی، حتی مرگ آنی، دور از ذهن نیست.

 

گفتم چرا؟

گفت روح پا در دایره ای دیگر می گذارد. جسم اگر در همین دایره ای که هست بماند، او را چو دیوانگان می پنداری که گاه گاه حرفهای نغز و نو می گوید، گاه می خندد، گاه می گرید. تظاهراتی خواهد داشت چون مستانی که بیش از حد نوشیده اند. اگر غلظت تن بیش از حد باشد، جسم به دایره ای در برون پرت شده، در جا خواهد مُرد. طبیب بیاوری خواهد گفت که قلب یا مغز از کار باز مانده است!

 

گفتم چه کنم؟

 

گفت افراط نکن بسانِ روزی که در تفریط بودی.

 

گفتم تن از این سو می کشد، روح از آن سوی، افراط و تفریط ام کجاست؟

گفت تزکیه پیشه کن تا تن را سبک کنی تا همپای روح شود، روح را نیز چنان بیقرار نکن که پای بر طاقت تن بگذارد.

 

خوردن و خواب را کشته ای، تو را به خونخواهی خواهند کشت!

روح رها می شود در ضعف تن، جنس لطیف دارد، جابجا می شود. ادراکاتی دیگر می یابد، قهار باشی و نمیری، مجنون می شوی. نان و حلوا گر چه دام است، جایی اما، تکیه گاه است، سپر است، دستگیره است تا پرتاب نشوی در ادراکات لایتنهایی در جهانهای موازی!

 

رها کنی خود را، گم می شوی در ناکجای ناکجا! هیچ می شوی! نه آن هیچی که سالکان در پی آنند، آنگونه هیچ می شوی، که گم بودی در عدم. سالکان در پی آنگونه هیچ اند که تن را رقیق می کند تا روح را قوت بخشند. تن را سبک می کنند تا همپای روح شود. تن های سبک روح را فربه می کنند. تن های سبک درد نمی کشند. تن های سبک چنان لطیف می شوند که پس از مرگ حتی متلاشی نمی شوند. آنچه متلاشی می شود فضله ی روح است، الباقی هزار سال هم که بگذرد در دایره ی خویش می ماند و مرتب دو نیم می شود. لطیف آن به دایره ای در درون و کثیفی اگر مانده باشد در آن به دایره هایی در برون می پیوندد. آن تن که در او تزکیه نیست، جمله فضله می شود. گاه تن زنده است هنوز اما از غلظت گند کرده تکه هایی از آن متلاشی می شود. آن تن که از تزکیه مطهر شود، نفس اش شفاست، نگاهش، صدایش، لمس اش شفاست.تن که مطهر شد چیزهایی را لمس می کند، می شنود، می بیند که تن کثیف و سنگین در خیال هم هرگز چنان نخواهد کرد.

 

..

 

گفتم و گفت و گفت گفت و گفت. دیوانه ام میکند! همپای او نیستم از بس که لطیف است! از بس که من …

  • م.م.احمدی

نفس

جسم

روح

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی